Μισώντας το Ισλάμ: είναι ποτέ δυνατόν;

Αγαπητέ Μουσουλμάνε αναγνώστη,

Αρκετοί από σας, έχοντας διαβάσει τα άλλα άρθρα-μου για το Ισλάμ, συμπεράνατε οτι θα πρέπει να “μισώ το Ισλάμ”, οπότε μου στείλατε μερικά θαυμάσια δείγματα αλληλογραφίας γεμάτης μίσος. Ακόμα χειρότερα, μερικοί από σας πιστεύετε οτι οπωσδήποτε θα πρέπει να “μισώ τους Μουσουλμάνους”! Σ’ αυτό το σύντομο κείμενο προτίθεμαι να σας εξηγήσω το πόσο λανθασμένα είναι τα συμπεράσματά σας, και για ποιο λόγο.

Θα καταλάβετε αμέσως τα αισθήματα και τη στάση-μου απέναντι στο Ισλάμ και τους Μουσουλμάνους μέσω μιας απλής αναλογίας.

Φανταστείτε πως μαθαίνετε οτι μια ομάδα ανθρώπων που ζουν σε μια άλλη γειτονιά, αλλά κοντά στη δική-σας, προσβλήθηκαν από τη χολέρα.

Ο παραπάνω πίνακας δείχνει επιδημία όχι χολέρας, αλλά πανούκλας (επίσης γνωστής ως “βουβωνική πανώλη”) στη Μεσαιωνική Ευρώπη.
Λυπάμαι, δεν βρήκα παράσταση επιδημίας χολέρας, ελεύθερης δικαιωμάτων, που να είναι τόσο εντυπωσιακή όσο η ανωτέρω.

Ποια θα ήταν η αντίδρασή σας απέναντι σ’ εκείνους τους ανθρώπους; Μπορείτε ποτέ να φανταστείτε πως θα τους μισούσατε;

Φυσικά όχι — κάτι τέτοιο θα ήταν όχι απλώς γελοίο, αλλά κατακριτέο. Πώς μπορείτε να εμφορείστε με αισθήματα μίσους απέναντι σε τέτοια άτυχα ανθρώπινα όντα; «Δυστυχισμένοι!» — αυτή είναι η σκέψη που έρχεται στο νου κάθε υγιώς σκεπτόμενου ανθρώπου. Να ήταν μόνο δυνατόν να μην τους χτυπούσε μια τέτοια φοβερή ασθένεια, ώστε να ζούσαν υγιείς τη ζωή-τους! Δεν είναι υπαίτιοι για το οτι μολύνθηκαν από τη χολέρα, αυτή είναι η βαθύτερη σκέψη που κάνετε, υποσυνείδητα βέβαια. Άρα, πώς μπορεί κανείς να τους κατηγορήσει και να τους μισήσει — κάτι τέτοιο στερείται νοήματος. Μπορεί κανείς απλώς να εύχεται να ξεπεράσουν την ασθένειά τους και να ζήσουν όπως όλοι οι άλλοι· αυτό μόνο.

Και τί θα λέγατε για την ίδια την ασθένεια; Μπορείτε ποτέ να πείτε πως μισείτε τη χολέρα;

Και πάλι, φυσικά όχι. Η χολέρα δεν έχει νοημοσύνη ώστε να κατηγορηθεί, και επομένως να μισηθεί. Μπορούμε να μισήσουμε τα νοήμονα όντα, όχι τα πράγματα. Η χολέρα δεν έχει βούληση, ώστε να παίρνει μισητές αποφάσεις και να δρα με τρόπους γεμάτους κακία. Απλώς εξαπλώνεται. Αυτό που θέλετε να κάνετε, σαν κατάλληλη αντίδραση — αντί να μισείτε τη χολέρα, πράγμα που δεν θα σας οδηγήσει πουθενά — είναι να πάρετε κάθε δυνατή προφύλαξη ώστε η ασθένεια να μην εξαπλωθεί στη γειτονιά-σας.

Τώρα, η κατάσταση με τους Μουσουλμάνους και το Ισλάμ είναι κάπως πιο περίπλοκη. Είναι σαν εκείνοι οι άνθρωποι, οι μολυσμένοι με τη χολέρα, να θέλουν να μολύνουν τη γειτονιά-σας με την ασθένειά τους — και να το επιθυμούν πάρα πολύ! Ο λόγος είναι οτι δεν μπορούν να καταλάβουν πως είναι η χολέρα που τους κάνει να βρίσκονται σε τέτοια άθλια κατάσταση. Δεν μπορούν να συσχετίσουν την ασθένειά τους με το οτι ζουν σε βρομερούς, άθλιους “μαχαλάδες”, σε καλύβες με τοίχους από χαρτόνι, όπου κάθε τεχνολογικό προϊόν που χρησιμοποιούν έρχεται από τις υγιείς γειτονιές, ενώ εκείνοι τρώνε βρόμικη τροφή, πεθαίνουν σαν τις μύγες, επιτιθέμενοι ο ένας στον άλλον, και συχνά σκοτώνοντας ο ένας τον άλλον. Ταυτόχρονα γνωρίζουν οτι οι άνθρωποι σε άλλες γειτονιές ζουν με υγεία, τους ζηλεύουν, και θέλουν να μετακομίσουν εκεί. Αλλά όταν μεταναστεύουν σε μια υγιή γειτονιά — γιατί οι ντόπιοι δεν έχουν καταλάβει ακόμη τί είναι η χολέρα και ποιον κίνδυνο ενέχει για την υγεία-τους — οι άρρωστοι αυτοί άνθρωποι ποτέ δεν θέλουν να απαλλαγούν από την ασθένειά-τους. Εφόσον αποτυγχάνουν να συσχετίσουν τη χολέρα με την άθλια κατάστασή τους, όχι μόνο επιθυμούν να μείνουν όπως είναι, αλλά πασχίζουν να μολύνουν και ολόκληρο τον υπόλοιπο κόσμο!

Είναι προφανές λοιπόν οτι το κίνητρό μας, ημών των υγιών ανθρώπων, δεν έχει καμιά σχέση με το μίσος. Θέλουμε να συνεχίσουμε να ζούμε με υγεία τη ζωή-μας — νά το μόνο κίνητρό μας. Αλλά για να συνεχίσουμε να ζούμε όπως τώρα, πρέπει να προστατέψουμε τους εαυτούς-μας από την ασθένειά σας και από τις προσπάθειες που κάνετε να μας μολύνετε. Και, αυτά που κάνουμε για την προστασία-μας, εσείς τα αντιλαμβάνεστε — λανθασμένα — ως “μίσος”. Υπάρχει μια καλή εξήγηση για το λάθος-σας. Το μίσος για τον “διαφορετικό”, για τον “άπιστο”, τον “γκιαούρη”, τον “καφίρ”, είναι μέρος της θρησκείας-σας. Το μίσος είναι συνυφασμένο με τη θρησκευτική-σας φιλοσοφία. Επομένως, φυσιολογικά, όταν βλέπετε τους “άλλους” να αντιστέκονται στην προσπάθειά σας να τους διαποτίσετε με την ιδεολογία-σας, ερμηνεύετε αυτή την αντίδραση ως “μίσος”. «Οι άπιστοι δεν θέλουν το Ισλάμ, άρα μας μισούν!», σκέφτεστε. Λάθος. Δεν πρόκειται για μίσος. Απλώς θέλουμε να αποφύγουμε τη χολέρα-σας.

Η διαφορά μεταξύ ημών και υμών είναι οτι εμείς δεν σας υποχρεώνουμε να γιατρευτείτε από τη χολέρα-σας και να υιοθετήσετε το δικό-μας υγιή, απαλλαγμένο από αρρώστια τρόπο ζωής. Αντίθετα, εσείς, αν σας δοθεί η ευκαιρία, προσπαθείτε να μας μολύνετε με την ασθένειά σας και να μας κάνετε αρρώστους σαν εσάς.

Αν καταφέρατε να διαβάσετε όλα τα παραπάνω χωρίς να τα παρατήσετε, και χωρίς να τρίζετε τα δόντια-σας από θυμό βγάζοντας αφρούς από το στόμα, φαντάζομαι θα έχετε μια σοβαρή αντίρρηση: αξίζει πραγματικά το Ισλάμ να παρομοιάζεται με τη χολέρα, και εσείς με αρρώστους; Η απάντηση που δίνουμε πολλοί μη-Μουσουλμάνοι είναι ένα εμφατικό «Ναι!», αλλά γιατί; Διότι παρατηρούμε την αθλιότητα — στην οποία αναφέρθηκα νωρίτερα — που επικρατεί στον Ισλαμικό κόσμο. Βλέπουμε, για παράδειγμα, οτι κάθε αντικείμενο υψηλής τεχνολογίας που χρησιμοποιείτε σχεδιάζεται και παράγεται στο μη-Ισλαμικό κόσμο· μπορείτε μόνο να το αγοράσετε, όχι να το φτιάξετε. Οι περισσότεροι από σας είναι πάμφτωχοι, ενώ οι λίγοι μεταξύ-σας που είναι ζάπλουτοι είναι τέτοιοι λόγω μιας γεωγραφικής σύμπτωσης: τυχαίνει να περπατάτε πάνω σε τεράστια υπόγεια αποθέματα υδρογονανθράκων. Αυτοί όμως οι υδρογονάνθρακες θα σας ήσαν εντελώς άχρηστοι αν δεν υπήρχε ο Δυτικός βιομηχανικός κόσμος· γιατί οι καμήλες, ως γνωστόν, δεν πίνουν πετρέλαιο· άρα θα έπρεπε να ευγνωμονείτε τη Δύση για τον όποιον πλούτο έχετε, αντί να τη μισείτε. Τα θέματα υγείας στα έθνη-σας είναι εντελώς αφημένα στην τύχη-τους· σαν αποτέλεσμα, έχετε πολύ υψηλότερους δείκτες παιδικής θνησιμότητας από τον περισσότερο υπόλοιπο κόσμο. Το οτι τα βρέφη-σας έχουν τόσο πολλές πιθανότητες να πεθάνουν θα έπρεπε όχι μόνο να σας κάνει να ντρέπεστε, αλλά να προκαλεί ένα κόκκινο λαμπάκι να αναβοσβήνει στο νου-σας, μαζί με τη λέξη “χολέρα”. Εσείς, ως ενήλικοι, δεν έχετε και πολύ καλύτερη τύχη, καθώς το προσδόκιμο ζωής-σας είναι πεσμένο στα τάρταρα. Δημοκρατίες στις χώρες-σας δεν υφίστανται, και το μόνο καθεστώς με το οποίο μπορείτε να λειτουργήσετε είναι η δικτατορία. (Η πρόσφατη ιστορία της Τουρκίας είναι ένα έξοχο παράδειγμα: όσο ήταν κοσμική χώρα — διά της βίας, χάρη στον Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ — ήταν μια ημι-λειτουργούσα δημοκρατία· αλλά μόλις το γύρισε στον Ισλαμισμό, το γύρισε και στην απολυταρχικότητα, κυβερνώμενη δικτατορικά από τον Ερντογάν.) Οι καλές τέχνες, όπως η ζωγραφική και η γλυπτική, είναι ξένες προς το Ισλάμ, χάρη στη λανθασμένη σε σύλληψη ιδέα οτι οι ζωγραφιές και τα γλυπτά προσώπων θα σας οδηγήσουν στην ειδωλολατρεία — λες και είστε καθυστερημένοι και δεν μπορείτε να καταλάβετε οτι η αναπαράσταση ενός προσώπου δεν οδηγεί από μόνη-της σε ειδωλολατρεία χωρίς τη δική-σας συνειδητή συγκατάθεση, και χρειάζεστε τη θρησκεία για να σας το απαγορέψει. Όσο για τη μουσική, το χορό, και το θέατρο, και πάλι, είναι τέχνες ξένες προς το Ισλάμ, όπως δείχνουν οι πιο εξτρεμιστικές εκδόσεις του Ισλαμισμού: στο καθεστώς των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, και στο Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και της Συρίας, εκτελούν ακόμα και εφήβους που τολμούν να ακούσουν μουσική. Αν δεν θέλετε όλα αυτά να περιγράφονται από τη λέξη “χολέρα”, διαλέξτε τότε εσείς μιαν άλλη λέξη — βουβωνική πανώλη, έμπολα, υπάρχουν αρκετές άλλες επιλογές — αλλά διαλέξτε κάτι που μπορεί να προκαλέσει τόση κοινωνική καταστροφή όση φαίνεται να προκαλεί το Ισλάμ.

Τέλος, ποιος είναι ο λόγος, ή οι λόγοι, για τους οποίους το Ισλάμ προκαλεί τέτοια ευρείας κλίμακας κοινωνική καταστροφή; Αυτό είναι ένα ξεχωριστό και αρκετά περίπλοκο ερώτημα. Για να το απαντήσω θα έπρεπε να γράψω ένα πολύ μεγαλύτερο κείμενο, που να πλησιάζει βιβλίο σε μέγεθος. Με εξαιρετική συντομία, η απάντησή μου θα βασιζόταν στα εξής:

• Στη μοιρολατρική στάση ζωής στο Ισλάμ, σύμφωνα με την οποία η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου σ’ αυτή τη ζωή δεν έχει νόημα, εφόσον αυτό που πραγματικά μετράει είναι η μετά θάνατον ζωή — μια στάση που τη συμμεριζόταν ως ένα βαθμό και ο Χριστιανισμός, ο οποίος επίσης υπέφερε από την ίδια αρρώστια σε περασμένους αιώνες, μέχρι που παραμερίστηκε από τη σύγχρονη εποχή, τον ορθολογισμό, και την επιστημονική πρόοδο.

• Στη μεταχείριση των Μουσουλμάνων γυναικών ως “έπιπλα για το σπίτι”, που ουσιαστικά καταργεί τις δυνατότητες του 50% της κοινωνίας. Η Ισλαμική κοινωνία είναι σαν ένα αεροπλάνο που πετάει με τις μισές μηχανές-του σβηστές. Στην πραγματικότητα, ένα τέτοιο αεροπλάνο δεν μπορεί να πετάξει καν, όντας ανίκανο ν’ απογειωθεί.

• Στον περιορισμό των ατομικών ελευθεριών στο Ισλάμ, που δεν είναι μια θρησκεία σαν όλες τις άλλες, αλλά ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, ένας “πλήρης τρόπος ζωής”, όπως αρέσκεστε να υπερηφανεύεστε εσείς οι Μουσουλμάνοι. Ο περιορισμός της ελευθερίας της σκέψης και της έκφρασης συνεπάγεται τον περιορισμό της επιστημονικής προόδου, γιατί η τελευταία μπορεί να εμφανιστεί μόνο σε ένα ελεύθερο περιβάλλον, όπου επαναστατικές ιδέες μπορούν να προοδεύσουν, και η αυθεντία μπορεί να τεθεί υπό αμφισβήτηση.

• Στο ανακάτεμα της πάντοτε ενεργοβόρας Δύσης στη Μέση Ανατολή, λόγω των κοιτασμάτων πετρελαίου. Όμως ο Ισλαμικός κόσμος εκτείνεται πολύ πέραν των πετρελαϊκών κοιτασμάτων της Μέσης Ανατολής, και παρ’ όλ’ αυτά βλέπουμε την ίδια “χολέρα”, την ίδια αθλιότητα παντού, οπουδήποτε το Ισλάμ επικρατεί σε κοινωνίες ανά τον κόσμο. Άρα αυτή η εξήγηση είναι μάλλον ασθενική.

Αλλά όπως είπα, αυτή η σελίδα δεν φτιάχτηκε για να επιχειρηματολογήσω γιατί το Ισλάμ είναι σαν τη χολέρα. Αυτό που υποστήριξα ήταν οτι δεν είναι δυνατό να μισήσω ούτε τους άρρωστους ανθρώπους, ούτε την ίδια την ασθένεια, επιθυμώντας μόνο να προστατέψω τον εαυτό-μου από αυτήν· και ελπίζω να ανέπτυξα την άποψή μου αρκετά διεξοδικά.

Με τις καλύτερες ευχές προς όλους τους Μουσουλμάνους,
-Χάρης Φουνταλής.

Το παρόν δεν είναι ιστολόγιο. Μην αναμένετε να διατυπώσετε τη γνώμη-σας εδώ. Αν θέλετε να το κάνετε αυτό, μπορείτε να επικοινωνήσετε με το συγγραφέα μέσω ηλ. ταχυδρομείου.